home > φιλοσοφία  > Τακτική για Contrarians

 [ποιοί είμαστε] [επικοινωνία] [φιλοσοφία] [αποτελέσματα] [ faq`s ]             [ νέα ] [Χρηματιστήριο live]
  [χρηματιστήριο αθηνών] [ευρώ-νομισματικά] [φορολογία] [λεξικό*] [links]          *under construction

•   home > φιλοσοφία  > Τακτική για Contrarians

                                 Τακτική για Contrarians 

Τους τελευταίους μήνες του 1999/Αρχές 2000 ορισμένοι είδαν πρώτη φορά τη σκοτεινή
πλευρά του χρηματιστηρίου και προσπαθούν ακόμα να καταλάβουν τι έγινε.
Αν το 2000 αποδειχτεί έτος διακυμάνσεων , θα είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να αρχίσει μια
θεωρία για το τι είναι αυτό που λέγεται χρηματιστήριο.

Το χρηματιστήριο, σε αντίθεση με ό,τι επισήμως λέγεται, είναι πρωτίστως ένα παιχνίδι.
Κερδισμένοι είναι οι λίγοι και χαμένοι οι πολλοί. Το παιχνίδι βασίζεται στις πληροφορίες.
Ο πληροφορημένος κερδίζει και ο ακατατόπιστος χάνει . Για να κερδίσουν οι λίγοι ,πρέπει
οι πολλοί να πιστεύουν το αντίθετο απ`αυτό που πρόκειται να συμβεί. Διαφορετικά πώς Θα
κέρδιζαν ; Πρέπει όμως να συμβεί αυτό το αντίθετο μόνο μια φορά, όταν «τσεπωθούν» τα
κέρδη και τελειώσει το παιχνίδι.Αν συνέβαινε σε κάποιον να χάσει αμέσως,τότε δεν Θα ξανά-
παιζε.  Επιβάλλεται αυτό το οποίο πιστεύει το επενδυτικό κοινό να επαληθεύεται για ένα
μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι τιμές των μετοχών ανεβαίνουν συνεχώς για ένα διάστημα και
όσοι είναι «μέσα» κερδίζουν. Έτσι καλλιεργείται η εμπιστοσύνη , το θεμέλιο των συναλλαγών.
Οι «έξω» σιγά σιγά πληροφορούνται για τα κέρδη των γνωστών τους που συμμετέχουν και
ακούν με κομμένη την ανάσα για τα κέρδη που αποκόμισαν. Οι προηγούμενοι πουλάνε στους
επόμενους, κι αυτό συνεχίζεται μέχρι και οι τελευταίοι να γίνουν σχετικοί και να μπούν στην
αγορά. Γεωγραφικά, το παιχνίδι επεκτείνεται από τις πόλεις προς τα χωριά. Κάποια στιγμή
όμως δεν υπάρχουν οι επόμενοι και τότε έρχεται οι κατάρρευση ,δηλαδή η απότομη και
μεγάλη πτώση.

Βέβαια οι οικονομίες σήμερα είναι ισχυρές και οι καταρρεύσεις δεν έχουν καμία σχέση με  τη
μεγάλη κρίση του 1929, όταν είχε καταρρεύσει και οι πραγματική οικονομία. Στην πραγματικότητα
πρόκειται για ισχυρές διορθώσεις. Για να συμβεί ένα κράχ, θα πρέπει η  μεγάλη μάζα των
επενδυτών να μην έχει καμία προϊδέαση , διότι , αν ορισμένοι καταλάβουν ότι ήρθε η ώρα
να τελειώσει το παιχνίδι, αρχίζουν και ρευστοποιούν σιγά σιγά. Έτσι η αγορά δεν πέφτει
απότομα. Το χρηματιστηριακό παιχνίδι μπορεί να κρατήσει ένα, δύο ή και  περισσότερα
χρόνια, αλλά παίζεται  για τη στιγμή της ρευστοποίησης. Είναι τότε που επαληθεύεται η
γαλλική παροιμία «βλάκας σαν μέτοχος». Τότε επιβάλλεται η αισιοδοξία να φτάσει στα ύψη
και η μακαριότητα να εξαπλωθεί. Οι ρευστοποιούντες σωπαίνουν και μιλάνε μόνο οι αισιόδοξοι.

Τα χρηματιστήρια είναι παιχνίδια τύπου πυραμίδας αναπτυγμένης μορφής.
Πριν από μερικά χρόνια, αν ρώταγε κανείς έναν Αλβανό που δούλευε στην Ελλάδα τι κάνει τα
λεφτά του, κοίταζε πονηρά και έλεγε : « Τα επενδύω αλλά όχι βέβαια στην Ελλάδα». Τα έβαζε
στις επενδυτικές παρατράπεζες της Αλβανίας που αργότερα ονομάστηκαν «πυραμίδες» και
έβγαζε 8% το μήνα. Και βέβαια η απληστία δεν τον άφηνε να κάνει εκταμίευση. Όταν οι  Αλβανοί
παρατραπεζίτες κάποια στιγμή πήραν τα λεφτά και το`βαλαν στα πόδια, οι εξαγριωμένοι
επενδυτές πήραν τα όπλα. Στα χρηματιστήρια δεν υπάρχει αγριότητα και αγοραπωλησίες.
Στη βάση της εσωτερικής πληροφόρησης απαγορεύονται. Αν όμως όλοι ήξεραν τα ίδια, δε
θα υπήρχαν κέρδη, γι`αυτό και η ημιμάθεια επιβάλλεται να υπάρχει. Πόσοι ,για παράδειγμα,
ξέρουν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν δωρεάν μετοχές και παρασύρονται ;  Γιατί σε
όλα τα χρηματιστήρια, όταν οι επενδυτές ακούνε για σπλίτ, αισθάνονται ότι πρέπει να αγορά-
σουν τη μετοχή ; Γιατί οι οικονομολόγοι προσπαθούν να εφαρμόσουν την αρχή της μεγιστο-
ποίησης της χρησιμότητας, σε μια τέτοια περίπτωση, όπου υπάρχει μόνο ο παραλογισμός του
πλήθους ; Ακόμη, γιατί δεν λέγεται ποτέ ότι οι αυξήσεις κεφαλαίου γίνονται σε χαμηλές τιμές,
διότι κάποιoι από τους παλαιούς μετόχους δε θα εμφανιστούν και έτσι θα ωφεληθούν οι
μεγαλομέτοχοι ;

(Απόσπασμα από το περιοδικό ΚΕΦΑΛΑΙΟ,Νο124)